3. Rawa Blues Festival

27 kwietnia-1 maja 1983

Wykonawcy

Elżbieta Mielczarek, Jacek Skubikowski, Easy Rider, Ryszard Skibiński / Leszek Winder Super Session, Dżem, Martyna Jakubowicz, Dudek Blues Session & Apostolis Antymos / Jan Błędowski / Jerzy Piotrowski, Jan „Kyks" Skrzek, Nocna Zmiana Blues, Jerzy Filar, Marek Śnieć, Jan „Junou" Janowski, After Blues, Kapela Bluesowa Łąkowa, Spruty Wór, Solid Body, Dowód Tożsamości, FBT, Ex Blues, Vacum, South Silesian Brass Band, Marek Torbus, Aneta Broszewska, Małgorzata Skalik, Blue Haze, Grupa Bluesowa WOO

Kronika

„Nieoczekiwanie, charakterystycznym znakiem trzeciego festiwalu stała się srebrna żyletka z napisem Rawa Blues ’83 [nawiązująca do nazwy popularnych wtedy żyletek Rawa Lux], symbol szorstkości muzyki i swobodnego stylu życia, która zrobiła prawdziwą furorę wśród muzyków, dziennikarzy i publiczności. Był to pośrednio zwiastun rezygnacji organizatorów z ponętnej wizji trwałego wprzęgnięcia imprezy w sztywne ramy show-businessu.” - pisał Zbyszek Kantyka (Rawa Blues Story 1981-1985, Wydawnictwo Klubu Studenckiego RU ZSP UŚ „Akant”, 1985).

Na eliminacje do Rawy zgłosiło się 48 zespołów, a dwa rozpoczynające festiwal konkursowe przeglądy odbyły się w klubie „Pod Rurą” w Katowicach. Nowe, obiecujące zespoły: After Blues, Kapela Łąkowa, Nocna Zmiana Blues która pod taką nazwą debiutowała, Spruty Wór, Solid Body, Magister, które przyjechały z różnych stron naszego kraju, sygnalizowały obecność tam bluesa w różnym jego odczytaniu. Ponownie bluesowe granie wypełniło śląskie kluby, tym razem: „Medyka” (Katowice), „Pyrlika” (Bytom), „Gwarka” (Gliwice), „Spiralę”, „Wahadło” i „Ćwieka” (Rybnik). Ten powrót do „naturalnych” miejsc spotkań bluesmanów ze swoją publicznością przyjęto aprobatą. Nie zrezygnowano jednak z sal, mogących pomieścić większe audytorium. Koncerty odbywały się również w kinie Apollo i w Teatrze Małym w Tychach, gdzie wielogodzinny udany maraton po raz pierwszy poprowadził gospodarz Dużej Sceny Rawy, Jan Chojnacki z Januszem „Kosą” Kosińskim.

Gwiazdami były mające już stałe miejsce na polskiej scenie bluesowej i tego festiwalu: Sesja Bluesowa Irka Dudka (z Apostolisem Antymosem, Janem Błędowskim i Jerzym Piotrowskim), Dżem, Easy Rider, Jan Janowski, Jan „Kyks” Skrzek, Leszek Winder, Elżbieta Mielczarek, Jacek Skubikowski i Ryszard Skibiński, który dał jeden z ostatnich koncertów w życiu. Pojawił się aktor i poeta Jerzy Dębina, prezentujący teksty Allena Ginsberga, po polsku i po angielsku, w programie „Manhattan Blues”. Plenerowe koncerty pierwszomajowe odbyły się w Bytomiu i Świętochłowicach  Rybniku oraz w Domu Kultury KWK w Zabrzu. Bluesa grano i słuchano w „Leśniczówce” w Wojewódzkim Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie.

W swojej relacji z festiwalu Krzysztof Hipsz zarejestrował takie obrazki. „Dudek zapowiada Elżbietę Mielczarek. Owacje, brawa. Ale na scenie nikogo nie ma. Wraca więc Dudek, staje przed mikrofonem i zaczyna grać na organkach bluesa. Przerywa widząc nadchodzącą Elę. Potem dowiadujemy się, że Gwiazda musiała umyć sobie włosy”. (…)     „Blues na trawie. (…) [W chorzowskim parku] przed rozpadającym się, niewielkim  budyneczkiem. Kto zagra jako pierwszy? Ja, odpowiada Leszek Winder, siada na stosie połamanych desek i bierze do ręki gitarę. Po chwili dołącza do niego Rysiek Skibiński, Dudek, Ryszka i jeszcze paru innych. Przypadkowo zrobił się jam, reszta leży na trawie i słucha”. (Krzysztof Hipsz, „Blues żyje”, Na Przełaj, 1983).

Zachwycony Rawą Walter Chełstowski zaproponował Irkowi Dudkowi zorganizowanie sceny bluesowej podczas Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie.

„Ogólnie biorąc, festiwal wypadł bardzo dobrze – po raz pierwszy chyba udało się optymalnie połączyć funkcję popularyzatorską z funkcją promocyjną. Przy okazji wyeliminowane zostały częste dotąd rockowe dewiacje, nieudolne próby imitacji bluesa.”- ocenił Zbyszek Kantyka (Rawa Blues Story 1981-1985, Wydawnictwo Klubu Studenckiego RU ZSP UŚ „Akant”, 1985).